Сулаймон алайҳиссалом Байт-ул-Мақдиснинг иншосини битиргач, Аллоҳу таолодан тақдирига муносиб ҳукм билан ҳукмронлик насиб этишини сўради. Бу унга берилди. Ундан бошқа ҳеч кимга берилмаган мулк ва салтанат берилишини ҳам сўради. Бу ҳам унга берилди. Байт-ул-Мақдис қурилишини тугатгач, ушбу масжидга холис намоз ўқиш учунгина келган кишининг бу ердан онасидан туғилган кунидагидек гуноҳларидан пок ҳолда чиқишини сўради.

Бизнинг умматга ҳам ушбу масжидда намоз ўқиш катта савобдир. Ҳадиси шарифда “Масжид-и Ҳарамда ўқилган намоз юз минг намозга, менинг масжидимда ўқилган намоз минг намозга, масжиди Ақсода ўқилган намоз эса беш юз намозга тенг” деб марҳамат қилинган.

         ***

Сулаймон алайҳиссалом масжиди Ақсога Мусо алайҳиссаломдан бери авлоддан авлодга ўтиб келаётган “Аҳд сандиғи”ни жойлаган эди. Бу ҳолат Байт-ул-Мақдиснинг Бухтуннасар тарафидан вайрон қилингунича давом этди. Бухтуннасар Қудусни ишғол қилгач, шаҳарга ўт қўйиб, кулини кўкка совурди. Масжиди Ақсодаги олтин, кумуш ва бошқа жавоҳирларни талаб, Бобилга олиб кетди.

Сулаймон алайҳиссаломнинг жинлар томонидан тўқилган бир гилами бор эди. Минглаб қўшини билан шу гиламга чиқар, шамол уларни буюрилган жойга элтарди. Эрталабдан пешингача бир ойлик, пешиндан шомгача бир ойлик йўлни босиб ўтарди. Бундан ташқари, шамол Сулаймон алайҳиссалом эшитгиси келган овозларни унга келтирарди.

Сулаймон алайҳиссаломнинг қўшинидаги ошпазлар қозон-ўчоқ ва масаллиқларини ҳам ёнига олиб, керак миқдорда овқат тайёрлаб, нон ёпишарди. Шу тариқа ҳавода саёҳат қилишарди.

Бир куни амр берилиб, Сулаймон алайҳиссалом ва қўшини Эрондаги Истаҳар шаҳридан Яман томонга йўл олди. Қўшин Тоифда Садр водийсига, ундан кейин чумолилар жуда кўп бўлган Намл водийсига етиб келди. Сулаймон алайҳиссалом қўшинининг устларига босиб келаётганини кўрган чумолилар раиси бўлган она чумоли: “Эй чумолилар! Сулаймон алайҳиссалом ва қўшини биз томонга келмоқда. Зудлик билан инларингизга киринг. Токи билмасдан босиб сизни ўлдириб қўймасин” деб буюрди.

Шунда чумолилар раисларининг сўзига кириб, инларига кириб кетишди.

Сулаймон алайҳиссалом она чумолининг (ояти каримада баён қилинган) сўзини узоқдан эшитиб, табассум қилди ва чумолилар инларига кириб бўлмагунча, қўшинни водийга туширмади.

Оламга ибрат назари билан боқадиган мутафаккирлар чумолининг бу ҳаракатидан ўзларига қанча-қанча сабоқ чиқаришган.